προσκυλίω

Α [κυλίω]

1. κυλίω κάτι προς μία κατεύθυνση («καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῡ μνημείου», ΚΔ)

2. παθ. προσκυλίομαι

μτφ. (με κακή σημ.) κυλιέμαι μέσα σε κάτι.